HÜLYA GÜNTAŞ’IN KALEMİNDEN : ” EMREYE SIKILAN KÖR KURŞUN !..”

Bir annenin evladı için feryadına yine tanık oldum.Zeynep hanımla hastane bahçesinde bir hayırseverin daha önce kullanıp ağacın altına bıraktığı halının üstünde hep beraber oturmuştuk.Biz sevenleri zeynep hanımın etrafında toparlanmıştık.Ama hiç birimiz ona teselli olamıyorduk.Emre’m ben şimdi seni alamadan evimize nasıl giderim,Emre’m ben senin yüzüne nasıl bakarım,Emre’m ben evimize gidince Emre’m gelemedi nasıl derim,gibi ahıtlar yakarak bayılıyordu…Hepberaber onu ayıltmaya çalışıyorduk.Ama nafile….uyanır uyanmaz yine aynı ahıtları yakarak kendinden geçiyordu.Hepimiz çok üzgündük,bizlerde ağlıyorduk,ama hiç birimiz Emre’nin annesi gibi olabilirmiydik?O ateşi yüreğimizin ta derinliklerinde hissedebilir miydik?Çünkü Zeynep hanıma doktorlar “kurşun Emre’nin omiriliğini zedelediği için boyundan aşağasının ömür boyu felç olacağını”söylemişlerdi.
Ogün içim buruk çaresiz kalan Emre’nin ailesini orada bırakarak eve döndüm.Bütün gün kendimi Zeynep hanımın yerine koydum ve onun için dualar ettim.17 yaşında gencecik bir fidandı Emre, gece evine dönerken nereden geldİği belli olmayan bir kör kurşuna kurban gitmişti.
İkinci gün yine içim buruk yollara düştüm.Ayaklarım beni geri geri götürüyordu.korka korka ve çekinerek hastanenin bahçesine vardım.Gözlerim hemen zeynep hanımı aradı.Bir gün önce birlikte oturduğumuz ağacın altına yöneldim.İşte oradaydı Zeynep hanım!!!Yüzü birgün öncesine göre daha iyiydi,sanki doğadaki her renkten çiçekler yüzünde açmıştı.Tabi ki onun yüzündeki gülücükle bu harmoni tamamlanmıştı.Hemen anladım”Güzel bi haber var dedim kendi kendime”.Bendeki o korkak ürkek gidişimin yerini kocaman bir heyecan almıştı.Koşup Zeynep hanımın boynuna sarıldım.Onun konuşmasına fırsat vermeden sorumu sordum?”Güzel bir haber var zeynep hanım değil mi?”dedim.
“Evet evet hülya hanım”dedi.
“Zaten okadar belli oluyorki”dedim.heyecanlanıyorum ve bir an önce güzel haberi duymak istiyorum:”doktorlar ne dedi diye soruyorum”.Zeynep hanım başlıyor anlatmaya

Dışarıdan Emre’nin doktorunun profesör olan bir arkadaşı geliyor.Bizim doktorumuz bu konuda uzman olan arkadaşından Emre’yi muayene etmesini istiyor.Oda saolsun kırmayıp Emre’yi uzun uzun muayene ediyor.Sonrada doktor arkadaşını yanına çağırarak “siz bu gence ne teşhis koydunuz”diyor.Doktor anlatıyor:Biz boyundan aşağasının ömür boyu felç kalacağını aileye söyledik.
“Hayır hayır siz yanlış teşhis koymuşsunuz”diyor.”Hemen aileyi yanıma getirin diye doktora talimat veriyor”.Aile büyük bir heyecanla doktorun yanına koşuyor.Doktor aile başlıyor anlatmaya:Bakın Emre’nin omirilik kemiği zedelenmiş,fakat Emre gelişimini henüz tamamlamadığı için bu kemik kendisini yenileyebilir yani %50 ayağa kalkma şansı var demiş.

İşte doktorun bu açıklamasından sonra Zeynep hanımın yüzünde ve gönl ünde yeryüzündeki tüm çiçeklerin %50 si rengarenk açıvermişti.
Bu ülkede analar hep ağlarmı?Bızler kınalı kuzularımızı daha sevmeye doyamadan kara toprağa vermek için mi ana olduk?yada Emre’nin ki gibi nereden geldiği belli olmayan kör kurşunlaramı feda edecektik.

“Vatan sağolsun deyip kınalı kuzularımızı geri dönecekleri bile belli olmayan askere mi gönderecektik”Hangi vatan sağolsun?içinde kınalı kuzularımızın olmadığı vatanı neyleyim.Çıkarlar uğruna kan gölüne döndürülen bir vatanı,karış karış yabancı sermaye ye ve yandaşlara peşkéş çekilmiş bir vatanı neyleyim ben.Yani bu ülkede devlet terörünü kimse neden konuşmuyor konuşamıyor.Bir düşünün nolduda ülkemize sihirli bir el dokundu ve biz analar yeniden ağlar olduk.Evlatlarımızı üçer üçer beşer beşer onar onar kara toprağa gelin ve damat olarak vermeye başladık?l.Sonrada”vatan sağolsun deyip saraylarda oturup çoçuklarımız üzerinden ucuz siyaset yapmalarına fırsat verdik”

 
Düşüncelerimden kurtulup emre için dua ediyorum.İnsallah Emre en kısa zamanda sağlığına kavuşur ve Zeynep hanımın yüzünde yeryüzündeki çiçeklerin geri kalan %50 side açar.